Kitab-i-Iqan/Page9/Arabic172

پس، از اين بيانات معلوم شد که اگر در آخر لا آخر طلعتی بيايد و قيام نمايد بر امری که قيام نمود بر آن طلعت اوّل لا اوّل، هر آينه صدق طلعت اوّل بر طلعت آخر می شود زيرا که طلعت آخر لا آخر قيام نمود به همان امر که طلعت اوّل لا اوّل بر آن قيام نمود. اين است که نقطه بيان، روح ما سواه فداه، شموس احديّه را به شمس مثال زده‏اند که اگر از اوّل لا اوّل الی آخر لا آخر طلوع نمايد همان شمس است که طالع می شود. حال اگر گفته شود اين شمس همان شمس اوّليّه است صحيح است و اگر گفته شود که رجوع آن شمس است ايضاً صحيح است. و همچنين از اين بيان صادق می آيد ذکر ختميّت بر طلعت بدء و بالعکس زيرا که آنچه طلعت ختم بر آن قيام می نمايد بعينه همان است که جمال بدء بر آن قيام فرموده.