Kitab-i-Iqan/Page14/Arabic277

و از فقهاء و علمای بيان استدعا می نمايم که چنين مشی ننمايند و بر جوهر الهی و نور ربّانی و صرف ازلی و مبدأ و منتهای مظاهر غيبی در زمن مستغاث وارد نياورند آنچه در اين کور وارد شد و به عقول و ادراک و علم متمسّک نشوند و به آن مظهر علوم نامتناهی ربّانی مخاصمه ننمايند. اگر چه با جميع اين وصايا، ديده می شود که شخصی اعور که از رؤسای قوم است در نهايت معارضه بر خيزد. و همچنين در هر بلدی بر نفی آن جمال قدسی برخيزند و اصحاب آن سلطان وجود و جوهر مقصود در کوه ها و صحراها فرار نمايند و از دست ظالمين مستور شوند و برخی توکّل نمايند و با کمال انقطاع جان در بازند. و گويا مشاهده می شود نفسی که به کمال زهد و تقوی موصوف و معروف است، به قسمی که جميع ناس اطاعت او را فرض شمرند و تسليم امرش را لازم دانند، به محاربه با آن اصل شجره الهيّه قيام نمايد و به منتهای جهد و اجتهاد به معارضه بر خيزد. اين است شأن ناس.