Kitab-i-Iqan/Page4/Arabic67

و قوله : "حينئذ تظهر علامة ابن الإنسان في السّماء." می فرمايد: بعد از کسوف شمس معارف الهيّه و سقوط نجوم احکام مثبته و خسوف قمر علم که مربّی عباد است و انعدام اعلام هدايت و فلاح و ظلمت صبح صدق و صلاح، ظاهر می شود علامت ابن الانسان در آسمان. و مقصود از سماء، سماء ظاهره است که قريب ظهور آن فَلَک سماوات معدلت و جريان فُلک هدايت بر بحر عظمت، در آسمان نجمی بر حسب ظاهر پيدا می شود که مبشّر است خلق سماوات را به ظهور آن نيّر اعظم. و همچنين در آسمان معنی نجمی ظاهر می شود که مبشّر است اهل ارض را به آن فجر اقوم اکرم. و اين دو علامت در سماء ظاهره و سماء باطنه قبل از ظهور هر نبيّ ظاهر گشته چنانچه شنيده‏اند.