Kitab-i-Badi/Persian637

در كلّ حين پناه به خدا برده كه از نفس ظهور محتجب نمانی. چه كه مقصود (بالذّات) او بوده و خواهد بود. او است آيه (ليس كمثله شیءٌ) و او است آيه (لَمْ يَلِدْ و لَمْ يُولَد). بل مظاهرُ (لم يلد و لم يولد) خلقٌ عنده إنْ أنتم توقنون. ولكن اين مقام را هر نفسی ادراك ننمايد إلاّ المنقطعون، و هم فی عرفانٍ منيع.