Kitab-i-Badi/Persian646

ای عباد، در عرفان اين ظهور به كلمات و اشارات معرضين و تصديق و تكذيب آن نفوس متمسّك نشويد و به اصل امر ناظر شويد. چه كه اكثری از ناس لم يزل و لايزال محتجب و متوهّم مشاهده شده[۳۴۶]و می شوند، و رؤسای عصر نظر به استحكام رياست خود ناس را از شطر احديّه و عرفان آيات الله ممنوع و مأيوس نموده و خواهند نمود. مثلاً ملاحظه در ظهور نقطه فرقان نما كه آن حضرت به آيات الله ظاهر شدند و در فرقان حجّت و برهان جز آيات نازل نشده. مع ذلك بعد از ارتقای نقطه فرقان به رفيق اعلی و انقطاع روايح رحمن امر به دست علما افتاد و آن نفوس بالمرّة ناس را از عرفان آيات منع نموده كه شما آيات الله را ادراك نمي نمائيد و علم آن نزد ما است. به اين جهت حجّيت آيات از ميان رفت و زمام خلق به دست آن نفوس آمد و ناس را به اوهامی تربيت نمودند كه ذكر آن ممكن نه، چنانچه ديده و شنيده ايد. و آياتي كه در ظهور بعد و قيامت و امثال آن نازل شده جميع را به هوای خود تفسير نمودند، و ناس هم متابعت آن نفوس را مِن حيث لايشعر نموده، تا آن كه امر به مقامی رسيد كه ضرّ آن اوهام جميع به شجره ظهور بعد وارد شد.