Kitab-i-Badi/Persian292

در اوّل ظهور كلّ علما بر انكار قيام نمودند به نصّ خود نقطه بيان - روح ما سواه فداه - ،يعنی مجتهدينی كه در كلّ اطراف بودند آن طلعت احديّه به هر يك لوحی بِإسمه و رسمه نازل فرمود و در آن لوح ذكر اعراض او را به تفصيل فرموده اند و سواد آن الواح الان موجود. و به علمای نجف و كربلا واحداً بعد واحد مرقوم داشته اند، و همچنين به علمای فارس اسماً بعد اسم، و همچنين به علمای ارض صاد و ارض قاف و ساير بلاد. به شأنی ابواب انصاف مسدود بود كه يك نفر آن قوم، كه از معارف و به علم مشهور، به آن شجره علم الهی و منبع حكمت صمدانی و مطلع بيان رحمانی موقن نشده و فائز نگشته. و نفسي، كه قبل از كلّ نفوس به شرافت كبری فائز و باب رحمت و باب علم و باب هدايت و باب فضل شد از برای كلّ موجودات، جناب باب[۱۴۷] - بهاءالله عليه – بوده.