Kitab-i-Badi/Persian177

ذكر مميّزیِ نقطه اولی نموده بودی. اگر شما ناظر به مميّز بوديد چرا آن قول مميّز را اطاعت ننمودی، كه در جميع بيان فرموده كه كلّ در حين ظهور بايد از كلّ شیء و عن كلّ ما عندهم منقطع شوند و به نفس ظهور ناظر گردند؟ چه كه آنچه از قبل به آن متمسّك بوده اند در آن يوم كفايت نمي نمايد إلاّ به تصديق به او. به شأني كه مي فرمايند: سطری از آيات آن شمس ظهور اعظم است از آنچه از قبل نازل شده، و مع ذلك به ذكر اثبات كلمات خلق او مشغول گشته.