Kitab-i-Iqan/Page9/Arabic175

باری، همان قسمی که در اوّل لا اوّل صدق آخريّت بر آن مربّی غيب و شهود می آيد همان قسم هم بر مظاهر او صادق می آيد. و در حينی که اسم اوّليّت صادق است همان حين اسم آخريّت صادق. و در حينی که بر سرير بدئيّت جالس اند همان حين بر عرش ختميّت ساکن. و اگر بصر حديد يافت شود مشاهده می نمايد که مظهر اوّليّت و آخريّت و ظاهريّت و باطنيّت و بدئيّت و ختميّت، اين ذوات مقدّسه و ارواح مجرّده و انفس الهيّه هستند. و اگر در هوای قدس "کَانَ اللّهُ وَ لَم يَکُن مَعَهُ مِن شَیءٍ" طائر شوی جميع اين اسماء را در آن ساحت معدوم صِرف و مفقود بَحت بينی و ديگر هيچ به اين حجبات و اشارات و کلمات محتجب نشوی. چه لطيف و بلند است اين مقام که جبرئيل، بی دليل سبيل نجويد و طير قدسی بی اعانت غيبی طيران نتواند.