Kitab-i-Iqan/Page2/Arabic37

و اطلاق شمس بر آن علماء به مناسبت علوّ و شهرت و معروفيّت است. مثل علمای مسلّم عصر که مشهور بلاد و مسلّم اند بين عباد. و اگر حاکی از شمس الهی باشند از شموس عاليه محسوبند و إلّا از شموس سجّين چنانچه می فرمايد: "الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ." معنی شمس و قمر هم که در آيه مذکوره هست البتّه شنيده ايد، احتياج به ذکر نيست. و هر نفسی هم که از عنصر اين شمس و قمر باشد يعنی در اقبال به باطل و اعراض از حقّ، البتّه از حسبان ظاهر و به حسبان راجع خواهد شد.